Miri / Mulu / Miri / Kuala Lumpur EN ......Berlicum

om maar met de deur in huis te vallen: wij zijn weer thuis, na een goede, rustige reis!

We zijn met prachtig weervan Kuala Belait in Brunei naar Miri gereden,met een stop onderweg bij de Shell boatclub in Miri: heerlijk geluncht op het terras aan de ZuidChinese zee.

Flinke wind maakte dat de temperatuur prima uit te houden was. Op het strand en de eerste tientallen meters in zee zagen we nog de gevolgen van de zware bosbranden van vorige maand: heel veel zwarte kleine deeltjes: stukjes verbrand blad, tak enboom die met de wind naar zee zijn gewaaid en vervolgens hier weer aanspoelen.

Optijd in Miri ingecheckt in het Marriott hotel, wow, wat een luxe, een lekker zwembad. Papa was hier vorig jaar al even geweesten kende de heerlijke poolbar met lekkere cock-mocktails en satay nog:zie defoto´s .

Einde van de middag kwam ome Dees ook, die zijn nieuwe onderwatercamera door ons liet uittesten door het in het water te gooien. Was even schrikken maar daarna zijn er veel fotos mee gemaakt , helaas niet op de website, sorry.

´s avond heerlijk gegeten in het restaurant en de dag afgesloten met een alcoholisch drankje op ons terras voor de kamer, met de kinderen in bed.

volgende ochtend vroeg op om het vliegtuig naar Mulu te pakken linker kant vol chinezen, rechts `kaukasiers`: europeanen, waarvan veel Shell/mensen met aanhang.

even een heeel heeeel klein beetje stress, maar gelukkig lette Ans goed op: we hadden maar 6 boarding passes gekregen omdat de dame Denise en Jules was vergeten (want geen eigen paspoort). Dit werd snel opgelost.

Onderweg in het vliegtuig een mooi panorama gezien van een prachtig stuk Borneo, dat er wel heel anders uit begint te zien: grote stukken regenwoud worden gekapt en vervangen door palmolieplantages die soms prachtige structuren hebben door de logging trails, of eruit zien als nederlandse akkerbouwvelden: strak, vlaken rechthoekig.

Gelukkig is Mulu beschermd en krijgen we onze portie primary rainforest: niet aangepakt-aangepast door de mens.

Het vliegveld van Mulu bestaat uit een landings-startbaan tussen de bergen in de jungle, een klein gebouwtje waar de bagage direct in je handen wordt gegeven: barcodes zijn eigenlijk niet nodig.

Twee nachten in het Royal Mulu Resort betekent 2 x diner met vast entertainment programma voor de gasten: traditionale dansen in klederdracht van de verschillende stammen, blaaspijpdemonstratie (vet!) en bamboodancing: de kinderen vonden het prachtig. Het eten van het buffet de eerste avond betekende 3x rond het buffet lopen om uberhaupt iets de vinden dat er appetijtelijk uitzag, viel voor de kinderen en ons ook tegen.

De tweede avond waren er meer gerechten die we lekker vonden, dus toen kwam het goed! Misschien smaakte het ook beter omdat de hele middag in het zwembad hongerig maakte.

Na het zwemmen moesten we op tijd douchen op onze kamer, omdat de electriciteit in de kamers was uitgevallen: toen de kinderen in bed lagen hebben we nog heerlijk in het pikdonker gezellig zitten nagenietenop de veranda voor de kamers.

Maar laten we hetbelangrijkste stuk niet vergeten± we hebben de eerste middag de LangCave en Deer Cave bezocht, na een lange wandeling (3.5 km)over de boardwalk.

De Lang Cave is (pas!) in 1977 ontdekt door meneer Lang, en de Deer Cave is genoemd naar de herten die zich er tijdens de ontdekking bevonden. De Deer Cave is ´s werelds grootste cave chamber immens hoog en lang, in het pikkedonker bezocht, met torches op ons hoofd en in de hand: prachtige honderdpoten leven er op de guano± de humus die op de grond ligt als gevolg van de uitwerpselen van de naar schatting 7(!) miljoen vleermuizen die hier wonen.

Wij hadden het geluk (verdiend uiteraard na onze gemiste zonsopgang op de Bromo 3 weken eerder....) dat het een mooie avond was en we met bewondering hebben kunnen genieten van het uitvliegen van de miljoenen vleermuizen die in een lange sliert de schemer in vertrekken om (volgens berekening) 30 ton insecten naar binnen te werken gedurende een nacht. Het mag dus niet vreemd zijn dat we in dit regenwoud weinig muggen tegen gekomen zijn....

Als laatste gingen we de grot uit en in het donker zijn we het park uitgelopen, genietend van de geluiden die we in Nederland nooit horen.

De volgende ochtend zijn we met onze gids met de boot naar de Wind Cave en de Clearwater Cave gevaren, met onderweg een stop bij een kleine Penan nederzetting: zie de foto´s.

De Wind Cave bevindt zich op 200 treden boven het waterniveau, wat een flinke klim betekende waarbij definitief papa en mama het conditiestokjeaan Denise hebben moeten overdragen...

De wind cave wordt zo genoemd omdat op sommige plaatsen de doorgangen zodanig smal zijn de de wind die er van de ene kant naar de andere kant doorwaait een stevige bries wordt± een aparte ervaring. Hier ook geleerd dat er niet alleen de bekende stalactieten en /mieten zijn, maar ook helectieten: die zijn horizontaal en kunnen bij verdwalen altijd de richting naar de uitgang wijzen: zij zijn door de wind vervormd ( of zoiets).

De Clearwater Cave deed als toetje zijn naam eer aan± deze bevat de langste onderaardse rivier ter wereld: aantal jaren terug heeft men bovenaan de berg kleurstof in het watergedaan, dat er volgens aan de andere - onderkant pas na een week uitkwam, wat volgens berekening betekent dat deze 100 (!) km lang is.

Van de Wind Cave naar Clearwater Cave is een doorsteekmogelijk bij droog weer buiten het regenseizoen, alleen met een gids. Niet veel mensen doen dit echter, de tocht is lang, zwaar en donker. Ome Dees was hier wel heel geinteresseerd in en we zijn benieuwd of we een keer mogen meemaken dat hij de tocht doet: dit is dan natuurlijk een buitencategorie hash!

Na de tocht door de Caves hebben we onslekker kunnen afkoelen in de poel die is ontstaan waarhet water(ondergronds) uit deberg komt. heerlijk!

de rest van de middag was zoals gezegd vrij voor zwemvermaak, en weer mock- en cocktails aan het zwembad en nog een korte steile klim van Ans, Dees en Marco naar de top van een rots die een waanzinnig mooi uitzicht gaf over het resort en de hele omgeving; werkelijk prachtig!

Een prachtige afsluiting voor ons verblijf in de rainforest van Borneo, dat we daarna nog heerlijk in Miri hebben afgesloten.

Nadat we afscheid hadden genomen van Dees, Marloes,Sanne en Lisa, hebben we nog veel nagenoten in het vliegtuig onderweg naar KL.

zoals al eerder gezegd, hadden we veel tijd over in KL en hebben we een taxi genomen naar KLCity Centre, het Traders hotel, waar we onze bagage hebben gestald en voor de alller-allerlaatste keer een buitengewoon luxe lunch hebben gebruikt in het restaurant )in onze backpackers-outfit(!) waarna we heel veel foto´s van de wereldberoemde Petronas- of Twin Towers hebben genomen vanuit het mooie park onder het hotel en ook nog rondgstruind in het gigantisch grote (5) verdiepingen tellende Suria winkelcentrum. Omdat wij toevallig net nu geen nieuwe Hermes, Gap, Louis Vuitton of andere luxe dingetjes nodig hadden, hebben we ons beperkt tot een promotiepakket Dunkin Donuts!

Bij de fonteinen hebben we ons nog prima vermaakt met de twee vrouwelijke politie-agenten die met hun fluitjes duidelijk probeerden te maken aan de vele wetsovertreders dat ze wel-niet met hun blote voeten of schoenen dit of dat mochten, wel staand, niet zittend, wel zittend niet liggend etc. vooral de toeristen vermaakten zich prima met dit staaltje gebrek aan duidelijkheid en nutteloos machtsvertoon.

omdat we uiteraard fris in het vliegtuig terug naar Nederland wilden,zijn we daarna met de lift naar de 33e verdieping van het Traders gegaan,waar we hangend in de loungebanken vande poolbar, nu dan echt echt echt voor de laatste keer ons decadent gedragen hebben± met uitzicht over heel Kuala Lumpur en de Petronas towers hebben we met een zonsondergang onze laatsteAzie-dag afgesloten.

Nu we terug zijn, en fantastisch weer opgehaalde door Gerard op station Rosmalen, genieten we nog steeds en vinden we het moeilijk omte zeggen wat nu het hoogtepunt van deze reis was.het was eigenlijk een aaneensluiting van hoogtepunten waar we van de eerste tot en met de laatste dag volop van hebben genoten:

wij hebben genoten van een prachtige unieke reis voor ons vieren en vonden het leuk om dit met onze trouwe volgers te delen. Heel leuk dat jullie ook reageerden op onze blog. Dat motiveerde in ieder geval om het vol te houden. We hopen dat jullie ook dit laatste verhaal weer graag gelezen hebben: gegroet! AMDJ

van Brunei naar Miri

Alweer goede morgen!

voordat we vertrekken naar Miri en dan naar de jungle in Mulu met w.s. weinig tijd en gelegenheid voor updaten, hierbij nog wat nieuws.

We hebben gisteren een email ontvangen van Rohan en Milly Rees uit Singapore, die we ontmoet hadden in Sepilok bij onze orang utan experience met close contact. hij heeft ons zijn web contact gestuurd waarop hij een waanzinnig mooie selectie heeft geplaatst van de foto's die hij heeft gemaakt. Die van ons vallen daarbij ver in het niet, dus we nodigen jullie uit om zijn foto's te kijken. Zijn laatste foto's heeft hij van ons ons vieren gemaakt, als bewijs dat wij ook zo dicht bij die orang utans en makaken waren. We hebben zelf enorm genoten van zijn foto's.

http://gallery.me.com/rohanrees#100043

we hebben ook nog een reactie op onze website gehad van iemand die we nietkennen. erg leuk en verrassend om te ziendat onze blog ook nog door anderen buiten onze kring wordt gelezen. We hebben ook nu pas gezien dat we bij elke update die we op onze blog plaatsen op de frontpage van reismee.nl te zien zijn, aan de rechterkant bij 'actueel'.zo leren we elke dag weer bij..:)

gisteren hebben we niet veel gedaan, lekker gelummeld, sochtends en savonds heeft het flink geregend, maar in de middag hebben we toch lekker gezwommen en gegeten op de club. Ook nog even over het strand gestruind en gekeken naar de hordes krabben die kuiltjes graven en bolletjes zand uit de kuiltjes duwen. Een mooi schouwspel.

Aan de rand van het zwembad nog genoten van 5 grote hornbills, neushoornvogels, die we heel dichtbij hebben kunnen bewonderen. En dan te weten dat we helemaal de jungle in hebben gemoeten om de eerste van 100 meter afstand te kunnen fotograferen....!

Ans heeft de koffers weer opnieuw ingedeeld met stapels schone was: Pacheng heeft zich helemaal uit kunnen leven op onze koffers vuile was. We werden ons daarmee ook bewust dat dit w.s. voor de laatste keer is. De laatste etappe gaat beginnen!

Hopelijk zijn mijn hash/trekking schoenen morgen weer droog, veel proppen krantenpapier erin, maar nog niet gelukt: na mijn vuurdoop tijdens het hashen zijn ze door Pacheng grondig schoongemaakt en in de zon gezet, maar de regenbui heeft ze met een flinke bak water gevuld....

nu op weg naar Miri en Mulu: Hopelijk zit het weer de komende dagen mee, omdat bij regen en mist de vlucht vanuit Miri naar Mulu niet vertrekt en in dat geval de vlucht vanuit Mulu (jungle) dus ook niet terug naar Miri. In dat geval zullen we een creatief scenario moeten bedenken om toch op tijd in Miri en daarna KL te komen voor onze vlucht naar Amsterdam. Toch nog wat stress lijkt het wel, denken jullie misschien, maar onze z... moaken ze niet lauw, zoals ze in Tilburg zouden zeggen.

Omdat tot nu toe alles goed is verlopen, gaan we er uiteraard gewoon vanuit dat alles weer voorspoedig gaat en dan hebben we in Kuala Lumpur 11 uur tijd te overbruggen. In dat geval pakken we nog een taxi naar de binnenstad om de beroemde Petronas-towers te bekijken en ook KL even te zien.

We zullen zien of we nog ergens connectie hebben, dan kunnen we jullie op de hoogte houden.Zoniet, dan zullen we thuis de laatste etappe verwerken en is het verhaal van een fantastische reis rond.

Maar nu eerst nog op weg naar Miri.

Brunei Darussalam - Bandar Seri Begawan - Kuala Belait

Good Morning!

voor het eerst deze vakantie kunnen we niets meer met onze Malay kennis. zowel op Java als in Sabah hebben we Selamat Pagi (goede morgen), Selamat Malam (goede avond), Selamat Datang (welcome), Terimah Kasih (bedankt), en Sama Sama (you're welcome/graag gedaan) kunnen gebruiken en dit heeft ons steeds lachende gezichten opgeleverd en veel waardering van de bevolking.

In Brunei echter, wordt de hele economie beheerst door Chinezen en kunnen we alleen met Engels terecht.

Na aankomst op het vliegveld en de geweldige ontvangst door Marloes, Sanne en Lisa, zijn we naar BSB (Bandar Seri Begawan) gegaan, waar we eerst de moskee hebben bezocht.

Ook Denise en Jules mochten/moesten een lange zwarte jurk aan en de schoenen en sokken moesten uit. goede uitleg door de gids, maar fotos binnen mochten niet. De koepel is recentelijk vernieuwd met 24 karaats goud (...) en binnenin zijn ook wat muren volledig bekleed met bladgoud, alsof het niets kost. Geen wonder dus dat diverse mozaik stukjes met goud door bezoekers (toeristen of gelovigen?) uitgekrabd waren en ontbraken.

Over braken gesproken, toen we buiten kwamen bleek nog maar eens dat jetlags toch niet zomaar weg te denkenzijn: Lisa moest twee keer overgeven, omdat haar lichaam nog in de war was na de reis vanuit Nederland.

Hierna kon ze weer vrolijk verder en zijn we gaan lunchen aan het water, bij fratini's , met uitzicht op de watervillage en continue heen en weer varende water taxi's.

Ook wij zijn met een watertaxi rondgevaren, eerst langs het paleis van de Sultan, naar de mangroves, om krokodillen (in het water gezien!)en proboscis monkeys (alleen op afstand) te zien. Daarna op bezoek in een huis in de water village.

Bij de pier voor de watertaxi's een fotootje gemaakt van een kindje met een Real Madrid shirt met Van Nistelrooy op zijn rug. Ook in de watervillage troffen we twee kindjes met voetbalshirtjes, waarvan een met een Holland shirt en (ook weer) Van Nistelrooy op zijn rug.

Het is nog goed te zien dat de zomerpromotours van de Engelse clubs goed oplevert: het wemelt van de Manchester United, Chelsea en Liverpool shirts.

Op weg naar Kuala Belait, waar Marloes en Dees wonen, nog even gestopt in het duurste hotel ter wereld, Het Empire. Ooit gebouwd door de broer van de Sultan in een vlaag van grootheidswaanzin. Er is maar liefst 1.1 miljard US$ gespendeerd, wat nevernooitniet terugverdiend gaat worden met een kamerprijs van € 125/kamer/nacht.

Wel leuk voor een paar fotootjes! Helaas mocht papa niet op de grote vleugel in de gigantische hal spelen: op slot en sleutel kon nietgehaald worden. toch leuk geprobeerd;)

Gisteren lekker wat aangelummeld, naar het zwembad, naar Kuala Belait, de was gedraaid (i.e. Pacheng, de ama) en papa met Dees hashen, zoals al aangekondigd!

nou nou, papa kreeg waar voor zijn geld! hashen is het rennen/lopen door de jungle waarbij je een trail loopt die door een 'heir'is uitgezet met wc papier dat in de bomen hangt.

Start is rond 17:15 uur en normaalgesproken ben je voor zonsondergang terug. soms gaat dat mis en blijf je een nachtje over in de jungle....

gisteravond waren er twee trails door twee mensen uitgezet, waarbij er een door Ivan Asshole (iedereen krijgt na 10 hashes een bijnaam) was uitgezet. Binnen de hele club was er bijzonder weinig vertrouwen dat zijn trail betrouwbaar en goed te traceren zou zijn en uiteindelijk bleek hij zijn naam meer dan waar te maken. De helft van de deelnemers begon al niet aan zijn trail, wij vroegen nog om aanwijzingen, maar deze waren dermate cryptisch dat we er niets mee konden. De trail had wel alles wat je kunt bedenken: slingerend aan lianen over het water (of er tot je middel in omdat de lianen niet doen wat je wilt, over boomstammen heen, modderpaadjes op en af: een heerlijke activiteit waarvan ik me voor kan stellen dat je hier helemaal verslaafd aan raakt.

de zon was al onder toen we er achterkwamen dat de 'lollypop' trail betekende dat we via dezelfde route weer terug moesten: in het donker ondertussen, met een groepje van 9, torchlights op ons hoofd, weer over boomstammen, uiteindelijk om kwart over 7 pas terug.

Na elke hash wordt er iemand 'gepakt', het mocht duidelijk zijn dat dit keer de heirs aan de beurt waren: een teil ijswater over hun hoofd. Daarna nog de 'virgin'ontgroenen, ik dus: in een teug een blikje jellydrink naar binnen werken: een drankje met stukjes gelei erin,dat de indruk geeft dat je beestjes aan het drinken bent. Gewaarschuwd door Dees, besloot ik het maar ineens achterover te slaan. Omdat hierdoor duidelijk werd dat ik voorbereid was, mocht Dees ook nog naar voren komen en als 'straf'ook nog een blikje achterover slaan.

Een leuke afsluiting van een bijzondere ervaring,waar ik nu nog steeds enthousiast van ben, zoals jullie kunnen lezen. misschien eens kijken of ik in de bossen bij Berlicum met Marcel ook zoiets kan organiseren....

Na afloop nog met Dees even wezen eten bij Labi Hilton, dat qua naam iets doet vermoeden, maar zoals de foto's laten zien, niets anders is dan een eetstalletje langs de weg, met wel lekker eten.

Jules en Denise vinden het hier helemaal geweldig, spelen met Sanne en Lisa, spelletjes doen, filmpje kijken, op K3 dansen (ook nog leuk voor Denise :))en met de Playmobiel spelen.

gistermiddag uiteraard ook weer op de kop gestaan in het zwembad op de club (eindelijk hebben de kinderen nu gezien wat de club is), waar ook de tennisbanen liggen, die de basis zijn voor de grote successen die tante Marloes boekt in Maleisie. voor de ambitieuzen: zie de foto met de bokalen! mooi he, voor een bosje chrysanten.

Nu even snel de hash-schoene binnenhalen: Pacheng heeft ze helemaal gewassen en geschrobd en buiten te drogen gezet, maar helaas komt er een enorm regenbui uit de lucht, waardoor even een litertje water uitgekapt moet worden.

tijd voor een bakkie heerlijke koffie

U zijt allen gegroet!

In Brunei!

Hallo allemaal!

We zijn goed in Brunei aangekomen, na een korte vlucht vanuit KK. DE vlucht was zelfs te kort om op tijd alle formulieren voor visum/mexicaanse griep etc in te vullen. De kinderen waren enorm hyper, konden niet wachten totdat ze Sanne, Lisa en MArloes zouden zien. De koffers werden van de band afgetrokken!

Gisteravond nog eens lekker wezen eten op de Filippijnse markt na een dagje snorkelen op Mamutik. Hele mooie vissen gezien: echte Nemo's! Jules had zijn onderwatercamera binnen de kortste keren volgeschoten. De instructies van de Lonely planet opgevolgd om ook nog aan de andere kant van het eilandje te snorkelen, maar wat niet vermeld werd: bij laag tij kun je niet meer het water in, omdat dan het koraal al boven water staat.

Zojuist met Marloes,Dees, Sanne en Lisa wezen eten bij de Boot club: was ook al weer lekker.

Nu genieten we van een glaasje port (door ons in KK op vliegveld gekocht) en rose en gaan zo lekker slapen.

Morgen lekker zwemmen en papa morgenmiddag met Dees hashen: verhalen daarover volgen nog.

some say it's paradise

Hoi allemaal,

de titel is gekozen omdat ook wij op dit moment dit gevoel hebben. Het is de slogan van het Nexus Resort in Karambunai (KK), meer info en foto's via google.

We zitten hier nu een paar dagen en komen heerlijk tot rust.

13 augustus zijn we na een lange busreis aangekomen in KK, en vandaar met de taxi naar het resort. Na de jungle waren we elk gevoel van dag en tijd kwijt en we waren overtuigd op vrijdag aangekomen te zijn. wat een verrassing dus toen we er op zaterdag achterkwamen dat het pas vrijdag was!.....

Jules heeft in de bus naar KK nog overgegeven, de weg was vol bochten, veel remmen voor allerlei verkeer dat in NL zelfs op zondag de weg nog niet eens op komt. onderweg, vlakbij Ranau afscheid genomen van Hans en Jose, die we wel heel vreemd achterlieten. bij de reacties op onze blog hebben we zojuist gezien dat ze goed aangekomen zijn..

De afgelopen dagen hebben we niet veel gedaan: zwemmen in het zwembad en genieten van zee (erg warm!) en het strand dat elke dag wordt geharkt en geveegd(...)

Het hotel heeft 5 restaurants , het ontbijt is meer dan overvloedig , van fruit tot friet, van ei tot ui , van toast tot complete rijst- en bamitafel.

Geweldige service overal: Jules had vanochtend het hoogtepunt tot nu toe: hij pakte zijn toast van zijn bordje om een hap te nemen, en zijn bordje was al weg!.

Elke dag hebben we rond het middag uur of eind van de middag een tropisch buitje, maar de temperatuur blijft heerlijk. De kinderen liggen nu nog steeds in het zwembad en Ans ligt onder een parasol in de tuin tussen zwembad en strand lekker te lezen. Aan mij dus de taak om de blog te typen..

Gisteravond zijn we met de shuttle bus naar KK gereden, langs de 1Borneo shopping mall, waar we volgens meerderen naar toe ' moeten' . We geven echter de voorkeur aan een mall in de stad: geen toeristen en vol met maleiers, met veel mobiele telefoonwinkeltjes en in elke winkel (naar onze westerse maatstaven) veel te veel personeel, waar dan ook nog vriendjes en vriendinnetje bij geplakt hangen..

We hebben weer dankbaar gebruik gemaakt van de diverse tips die we van tevoren hadden gekregen en van Am en Elle's Lonely planet en Marloes en Dees' plattegrond.

Zo kwamen we uit op de night market waar we heerlijke garnalen en white snapper hebben gegeten op de Filippijnse BBQ market , op een heel bijzondere manier. we proberen de foto's er zo bij te zetten.

Nu we tot rust komen realiseren we ons meer en meer hoe bijzonder deze vakantie is en eigenlijk meerdere vakanties ineen: het avontuur (bromo) en terug in de tijd op Java, met veel contacten met de lokale bevolking via onze gids; primitief en spanning in de jungle; nu overdadige luxe in het nexus resort, lekker laten masseren op je ligstoel op het strand etc.; morgen naar een eilandje voor de kust om te snorkelen en dan zit dit deel er weer op!

wat ons dan wacht is het volgende deel en eigenlijk het uiteindelijke doel en reden van de reis: op bezoek bij Marloes, Dees, Sanne en Lisa: weer een andere soort vakantie, maar qua luxe wel in de richting van wat we nu doen. Het verblijf bij hen sluiten we dan weer af met een vliegtripje van Miri naar Gunung Mulu: weer de jungle in! alvorens we via Miri en KUL dan weer naar huis vliegen.

We genieten met volle teugen, ieder op zijn/haar eigen manier en ook alle vier samen!

maar dat was w.s. al duidelijk uit de teksten.

groeten uit KK

AMDJ

Terug uit de jungle!

Hallo allemaal!

even een kort verhaaltje en misschien nog wat nieuwe fotos als de tijd het toelaat. Konden hier even op internet bij Uncle Tan's Operation Base, waar we vandaan vertrokken en weer terug komen, voordat we zodadelijk met de bus naar KK reizen (6 uur lang)

We hebben een fantastisch verblijf in de jungle gehad, jullie hadden al wat fotos gezien van Paganakan Dii: dat was pas luxze vergeleken bij Uncle Tan's Wildlife Camp.

WC's , slaapplekken: bijzondere ervaringen voor mensen die een heerlijk huis en thuis hebben met 2 badkamers, en hier met een emmertje rivierwater je ontlasting door een pot proberen te spoelen.

Maar waar we voor gekomen zijn, hebben we gekregen: een geweldige ervaring met de kinderen: ochtend- en avond safari's met de boot, gisteravond nog een avondsafari/trekking door de jungle bij het camp, met heel wat opwinding toen onze gids een slow loris ontdekte: een primaat, de voorloper van de aap, die heel erg langzaam beweegt. het hele camp in rep en roer! op het eind nog een slotstuk van jewelste: een echte python die tussen de bladeren verscholen lag, maar door het felle licht van twee natuur fanaten voor iedereen goed te zien was.

Wat hebben we nog meer gezien: een kleine opsomming: krokodil (!), monitor lizzards, orang utans, proboscis monkeys (ofwel neusapen of Dutch monkeys vanwege de grote neus en dikke buik), heel veel flying foxes (hele grote vliegende honden/vleermuizen), veel pigtail makaken, veel longtail makaken, gibbons, mooie zwarte eekhoorns met roodbruine buik).

Verder heel veel vogels: red bearded bee eater, kingfisher, malyaisian blue fly fisher, black hornbills, grey eagle.

Zoals ook in Sepilok email adressen uitgewisseld met paar mensen die prachtige closeup digitale opnames hebben gemaakt, waaronder dit keer Hans en Jose uit Breda. Wat leuk is: ervaringen uitwisselen met mensen die ongeveer dezelfde volgorde of precies tegenovergesteld reizen. De anderen hebben echter niet het Nexus resort van 5 dagen ertussen zitten....

Zoals gezegd een hele bijzondere ervaring. We zien nu uit naar een andere ervaring: weer eens lekker in een echt bed slapen!

tot blogs!

AMDJ

3e etappe malang-tretes-yogyakarta-borobudur

JAWEL daar zijn we weer, jullie willen niet weten hoe lang het duurt voordat we dit stukje tekst kunnen typen.

vanuit het business center in ons prachtige hotel in Yogyakarta weer een update van onze laatste paar dagen: veel ervaren, veel gezien, veel beleefd, geproefd enz.

in ieder geval kunnen we zeggen dat de bevolking hier enorm gastvrij is, heel vriendelijk, en het reizen met Teguh onze gids en Sihoura onze chauffeur brengt ons op plaatsen waar je anders niet komt. We kunnen stoppen wanneer we willen, op plaatsen die ons interesseren. hier over meer.

4 augustus.

Nadat we in Malang onze update haddengeplaatst,bleek dat we eigenlijk het best meteen al onze foto's op een memorystick hadden kunnen plaatsen.we zijn de foto'svan de eerste 2 etappes allemaal kwijt, door eenverkeerd knopje op de camera in te drukken.

Gelukkig hebben we een samenvatting op de weblog.

Vanuit Malang naar Batu, dat vroeger Klein Zwitserland genoemd werd: mooie villa's ook weer veelal van Nederlanders. in een straatje bleek 3 jaar geleden een van de twee meest gezochte moslim terroristen eenhuis gehuurd te hebben. Bij een politie-aanvalblies de groep zich op. we hebben wat foto's genomen van de ruineen de regenpijp van de overburen waar de kogelgaten nog inzitten. Een bizarre ervaring waar we gauw weg wilden. Hierna naar een bekende waterval: de weduwe, met een legende erbij verteld. Hier bleekdat niet alleen wij de lokale bevolking heel bijzonder vinden (heel veel mooie zuivere mensen) maar ook zij laten zich niet twee keer zeggen dat ze inderdaad met Denise of jules op de foto mogen: in no -time heb je 30 indonesiers om je heen en komen de camera's uit alle tassen.

Na de waterval, beneden heerlijk geroosterde mais gegeten bij een stalletje. Papa vond het bijzonder lekker, vooral de saus die er met een kwast overheen gesmeerd kon worden: dit bleek boter, suiker en chocolade te zijn: ontzettend lekker. Mama had de spicy variant en genoot ook volop.

door naar Tretes, waar we in hotel Royal View verbleven.

5 augustus

's ochtends eerst samen gezwommen, daarna ontbijt: vieze tafels, stekkers al uit de koffie en thee kannen, en nadat we gevraagd hadden om 8 geroosterde boterhammen moest het personeel met 3 man sterk uitzoeken waar de stroom zat en hoe het apparaat aangezet moest worden.

Vanuit het hotel zijn we naar het oudste hotel van Tretes gereden, nu Inna Tretes, voorheen Bathotel, waar opa destijds heeft verbleven voor een paar dagen vrijaf. Dit hotel was destijds van een Nederlander,maar sinds de onteigening nog steeds vande Indonesische overheid.

Op weg naar Yogyakarta hebben we een aaneensluiting van bijzondere ervaring gehad: blij dat we niet met de trein zijn gegaan: bananenbomen (zelf geplukt), papaya: ook geplukt, cassava roots uit de grond gehaald en gepeld (hiervan wordto.a. cassave kroepoek gemaakt; cambodja trees op Moslim begraafplaats: erg mooie bomen met mooie structuur en rode bloemen; rode bloemen genaamd datura, bamboo : groot en klein: van de kleine scheuten wordt bamboo shoots gemaakt die je bij de oosterse rijsttafel eet.

Op een gegeven moment haddenwein een vallei een prachtiguitzicht over rijstvelden en andere agri-culturen: rode pepertjes, uien, prei etc. we zijn hier gestopt en hebben de hele teelt bekeken: heel apart. Ook heel bijzonder hoe simpel en belangrijk eigenlijk de rijst-terrassen zijn die zorgen dat het hele gebied geleidelijk wordt bewaterd.

Weer een tijdje verder zijn we gestopt toen we langs de weg gevlochten bamboeplaten zagen met daarop gele ronde plaatjes: dit bleek vers geproduceerde kroepoek in het fabriekje dat langs de weg stond. na een korte rondleiding wilden we wat kopen, maar de produkten bleken allemaal nog thuis afgebakken te moeten worden. Dit konden we dus niet meenemen. Een dame met een ' girl power' t-shirt wist wel raad: ze pakte de vers gedroogde plaatje in een bakje, nodigde ons mee uit naar achteren, waar we bij haar thuis in de keuken een speciaal voor ons afgebakken portie verse kroepoek kregen. We waren enorm onder de indruk van zoveel gastvrijheid. Wij wilden haar ruim belonen, maar ook na aandringen werd ons door teguh duidelijk gemaakt dat ze echt niets wilde hebben en dat het respectloos zou zijn om iets te betalen. En zo stonden we dan, sprakeloos, met een heerlijke portie, bij ons busje, uitgebreid zwaaiend en buigend: heel veel Terima Kasih (dank je wel) en met tranen van ontroering in onze ogen van deze gastvrijheid. Ook deze mense weer leken vrijwel nooit westerlingen te hebben gezien.

Onderweg was ons al opgevallen dat behoorlijk wat huizen met bakstenen zijn gebouwd en we hadden Teguh al gevraagd hoe die hier dan gebakken worden. Hierop kregen we niet veel later antwoord: in het open veld wordt grond afgegraven, water toegevoegd, gemengd, in vorm gelegd, gedroogd en daarna in de vorm van een grote oven opgestapeld, waarna van onderen en binnenin met de vliesjes van rijst (afvalproduct van de rijst productie) de brand erin wordt gestoken en het geheel een hele week brandt: daarna mooie rode bakstenen!

Naast dit veld stond een veld vol suikerriet en terug in de bus kregen we van Teguh een hele stengel die we gezamenlijk hebben opgekauwd: heerlijk zoet (want pure suikermassa!)

Laat aangekomen in Yogya, waarbij we de rest van de rit veel de oogjes hebben gesloten: middernacht in het hotel.

6 augustus
vandaag alleen borobudur op het programma: boeddhistisch tempel werelderfgoed, erg hete rondleiding. De olifantentocht hebben we voorbij laten gaan

In de middag lekker gezwommen en savonds naar een theatervoorstelling met javaanse dans, gamelan muziek: rama en sint(r)a: de javaanse romeo en julia. Dit werd gecombineerd met een oosters buffet. Het mag duidelijk zijn dat het hier vol was met nederlanders: gelijk zondagmiddag bij de chinees in Nederland.

7 augustus

vanochtend kraton palace, het paleis van de sultan X (de tiende) , waar hij nog steeds woont met zijn (enige ) vrouw en vijf dochters.

Water palace: een oud waterpaleis waar een van de vroegere sultans zijn 40 vrouwen liet zwemmen, bloemen toegooide, waarna er een vrouw prive met de sultan in een ander zwembad mocht 'verpozen' . De details van dit laatste gedeelte mochten we er zelf bij verzinnen.

Ook hier weer fotos met lokale bevolking.

Nu lekker gezwommen, en over 2 minuten vertrekken met een becak (fiets taxi) en vanavond naar de bekende winkelstraat Jalang Malioboro.

Morgen ochtend zullen we de fotos ook uploaden

tot de volgende update: morgenavond vliegen we naar KL en daarna naar Borneo, Sandakan: dan zitten we 5 dagen in de jungle, dus geen update.

groetjes

AMDJ

2e etappe: Surabaya - Bromo - Malang

Daar zijn we eindelijk weer. Het valt niet mee om een reisblog bij te houden, misschien komt het wel door onze onervarenheid, maar wij krijgen vaak geen connectie en ook nu weer lang moeten wachten voordat we kunnen typen.

Vanuit een cafeetje in Malang hier onze update

1 augustus: met de taxi naar Cito, City of Tomorrow, een nieuwe shopping mall in Surabaya: bij binnenkomst tassencontrole, voor onze keinderen een nieuwe ervaring

Eten bij een soort Mac Donalds, met een lekkere mango/kipwrap. \daarna winkeltjes bekijken alles kost bijna niets!! schoenen 5 euro shirts 2 euro. De dames raakten niet uitgekeken maar konden zich goed beheersen er was toch geen plaats in de koffer. Muffins (droge) gekocht en naar het Line dance gekeken er was een wedstrijd. Denise moest naar de wc en dat was een speciale ervaring als er geen wc papieris maar wel een soort douche waarmee je je billen kon afsproeien. WE hebben er nu een nieuw loopje bij!! Ziet er leuk uit .

Taxi terug naar Hotel maar aangezien we niet konden zwemmen vanwege een wedding party vroegen we aan d e taxichaufferu waar we de laekkerste sate van java konden eten. We kwamen terecht bij een lokaal satetentje waar je nooit, nooit maar dan ook echt nooit je satezou gaan eten. Op straat achter zeil! Na de sate door dezelfde tazi chaufferu terug naar hoel waar we de wedding party beken hebben terwijl we een heerlijke avond maaltijd hebben genuutigd met echte lekkere sate.

2 augustus

half tien opgehaald door Teguh en op weg naar bromo eerst city tour Soerabaya.

\eerst naar de \zoo voor een foto van ons met het symbool van soerabaya: een haai (soera) en krokodil (baya) Jules wilde graag de zoo in. \we weet niet wie er het meest bekeken werd Wij of de dieren. \ze moesten ons steeds aanraken en wilden met ons op de foto. Volgens Taguh willen de mesnen hier graag een bleke huid en net zo'n 'grote' neus als wij. kamelen gevoerd en Komodo varanen gezien.

Daarna naar de nederlandse begraafplaats voor alle nederlandse militairen die omgekomen zijn in zeeslagen en gevechten. Indrukwekkend De meeste omgekomen tijdens de slag Javazee waarbij de Karel Doorman door de Japanners tot zinken werd gebracht.

Lunch in hotel Majapahit het vroegere oranje hotel Erg mmoi hotel helaas geen foto's want batt. op Hier heerlijke sate en sandwiches Jules heeft frietjes gegeten. Dit hotel heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van de indonesiers.

Nog even tussendoor een onderzeeboot bekeken die een nerderlands fregat heeft getorpedeerd. Op weg naar Bromo

Een sterk helllende weg met nog steeds heefl veel brommers met kinderen erop riesuiker en mais hotel boven op de berg 2300 meter hoog simpel zoals verwacht. bij aankomst was de zon onder en het was niet erg warm meer. Na lang wachten in de kantine eindelijk ons eten en jules zijn pannenkoek kwam als laatsts na een tweede portie tofu. mjammie mjammie

Vroeg gaan slapen want we moesten om drie uur op. Om zeker te zijn dat we wakker werden eerst nog een leuk deuntje uitgezocht op ppapa zijn mobiel (alouette) wat een pret.

4 augustus

Na een korte niet zo goed geslapen nacht ook nog koud gewekt door de wekker mobiel en ook nog door een tengger bleek later onze chauffeur van de Jeep te zijn. Je schrikt wel asl je de deur open doet en er staat zo'n man met muts en sarong voor je neus in het donker. Met de Jeep door een sdtoffige zandvlakte naar de top van de bergrug om de beroemde zonsopgang te zien. We waren er om vier uur en NIET allen er waren veel nederlanders die er al een uur eerder stonden om vooran te staan voor een mistige zonsop gang : Het was zo mistig dat we GEEEn zon hebben gezien maar wel veeeeeeeel kou hebben geleden. Daarna met jeep naar de zandvlakte waar we op ponnys werden gezet om naar de bromo krater te gaan. EEn bijzondere ervaring om met de pony's te rijden en daarna met de kinderen boven op de rand van een nog actieve vulkaan te staan. De lucht zullen we nooit vergeten wat een stank van de zwavelgassen die op je luchtwegen slaan. TErug gekomen bij het hotel hebben we genoten van het ontbijt waarbij we nu zelf ook voor de warme maaltijd kozen met koffie! we konden kiezen uit nasi of bami. wel elkker als je al een halve dag achter de rug hebt.

Daarna de rit naar Malang. onderweg een paar keer gestopt om wat te leren van Teguh onze fantatische gids die ons een kruidnagelboom heeft laten zien en uitgelegd hoe de boeren hun groenten verkopen zie de foto's die we hopelijk op de site krijgen.

In Malang aangekomen hebben we geluncht bij het bekende TOKO OEN sinds 1930 een baken van nederlands kolonialisme, maar voor ons volledig uit de tijd. geen stroom geen sate en geen sapjes . Daarna de nederlandse Heilig Hart kerk bezocht die er recht tegenover staat en waar opa van boxel naar toe ging toen hij hier zat.

Malang heeft veel nederlandse bouwwerken omdat de nederlanders hier tijdens de koloniale overheersing hun basis hadden. Een soort nederlandse stad zoals opa dit ook noemde in zijn dagboek. in 1950.

Op zoek gegaan naar de kazerne aan de Jalang (straat) Semeru waar hij gelegerd was. Op basis van de kaart die hij zelf getekend heeft van malang kwamen we uit bij een gebouw tegenover het stadion waar nu een school in zit. Nagevraag bij de bewakers die ons wezen op de oorspronkelijke borden die aan de muur hingen. Hoogstwaarschijnlijk heeft opa hier ook gezeten.

's avonds hebben we gegeten en gezwommen in het superde luxe hotel