om maar met de deur in huis te vallen: wij zijn weer thuis, na een goede, rustige reis!

We zijn met prachtig weervan Kuala Belait in Brunei naar Miri gereden,met een stop onderweg bij de Shell boatclub in Miri: heerlijk geluncht op het terras aan de ZuidChinese zee.

Flinke wind maakte dat de temperatuur prima uit te houden was. Op het strand en de eerste tientallen meters in zee zagen we nog de gevolgen van de zware bosbranden van vorige maand: heel veel zwarte kleine deeltjes: stukjes verbrand blad, tak enboom die met de wind naar zee zijn gewaaid en vervolgens hier weer aanspoelen.

Optijd in Miri ingecheckt in het Marriott hotel, wow, wat een luxe, een lekker zwembad. Papa was hier vorig jaar al even geweesten kende de heerlijke poolbar met lekkere cock-mocktails en satay nog:zie defoto´s .

Einde van de middag kwam ome Dees ook, die zijn nieuwe onderwatercamera door ons liet uittesten door het in het water te gooien. Was even schrikken maar daarna zijn er veel fotos mee gemaakt , helaas niet op de website, sorry.

´s avond heerlijk gegeten in het restaurant en de dag afgesloten met een alcoholisch drankje op ons terras voor de kamer, met de kinderen in bed.

volgende ochtend vroeg op om het vliegtuig naar Mulu te pakken linker kant vol chinezen, rechts `kaukasiers`: europeanen, waarvan veel Shell/mensen met aanhang.

even een heeel heeeel klein beetje stress, maar gelukkig lette Ans goed op: we hadden maar 6 boarding passes gekregen omdat de dame Denise en Jules was vergeten (want geen eigen paspoort). Dit werd snel opgelost.

Onderweg in het vliegtuig een mooi panorama gezien van een prachtig stuk Borneo, dat er wel heel anders uit begint te zien: grote stukken regenwoud worden gekapt en vervangen door palmolieplantages die soms prachtige structuren hebben door de logging trails, of eruit zien als nederlandse akkerbouwvelden: strak, vlaken rechthoekig.

Gelukkig is Mulu beschermd en krijgen we onze portie primary rainforest: niet aangepakt-aangepast door de mens.

Het vliegveld van Mulu bestaat uit een landings-startbaan tussen de bergen in de jungle, een klein gebouwtje waar de bagage direct in je handen wordt gegeven: barcodes zijn eigenlijk niet nodig.

Twee nachten in het Royal Mulu Resort betekent 2 x diner met vast entertainment programma voor de gasten: traditionale dansen in klederdracht van de verschillende stammen, blaaspijpdemonstratie (vet!) en bamboodancing: de kinderen vonden het prachtig. Het eten van het buffet de eerste avond betekende 3x rond het buffet lopen om uberhaupt iets de vinden dat er appetijtelijk uitzag, viel voor de kinderen en ons ook tegen.

De tweede avond waren er meer gerechten die we lekker vonden, dus toen kwam het goed! Misschien smaakte het ook beter omdat de hele middag in het zwembad hongerig maakte.

Na het zwemmen moesten we op tijd douchen op onze kamer, omdat de electriciteit in de kamers was uitgevallen: toen de kinderen in bed lagen hebben we nog heerlijk in het pikdonker gezellig zitten nagenietenop de veranda voor de kamers.

Maar laten we hetbelangrijkste stuk niet vergeten± we hebben de eerste middag de LangCave en Deer Cave bezocht, na een lange wandeling (3.5 km)over de boardwalk.

De Lang Cave is (pas!) in 1977 ontdekt door meneer Lang, en de Deer Cave is genoemd naar de herten die zich er tijdens de ontdekking bevonden. De Deer Cave is ´s werelds grootste cave chamber immens hoog en lang, in het pikkedonker bezocht, met torches op ons hoofd en in de hand: prachtige honderdpoten leven er op de guano± de humus die op de grond ligt als gevolg van de uitwerpselen van de naar schatting 7(!) miljoen vleermuizen die hier wonen.

Wij hadden het geluk (verdiend uiteraard na onze gemiste zonsopgang op de Bromo 3 weken eerder....) dat het een mooie avond was en we met bewondering hebben kunnen genieten van het uitvliegen van de miljoenen vleermuizen die in een lange sliert de schemer in vertrekken om (volgens berekening) 30 ton insecten naar binnen te werken gedurende een nacht. Het mag dus niet vreemd zijn dat we in dit regenwoud weinig muggen tegen gekomen zijn....

Als laatste gingen we de grot uit en in het donker zijn we het park uitgelopen, genietend van de geluiden die we in Nederland nooit horen.

De volgende ochtend zijn we met onze gids met de boot naar de Wind Cave en de Clearwater Cave gevaren, met onderweg een stop bij een kleine Penan nederzetting: zie de foto´s.

De Wind Cave bevindt zich op 200 treden boven het waterniveau, wat een flinke klim betekende waarbij definitief papa en mama het conditiestokjeaan Denise hebben moeten overdragen...

De wind cave wordt zo genoemd omdat op sommige plaatsen de doorgangen zodanig smal zijn de de wind die er van de ene kant naar de andere kant doorwaait een stevige bries wordt± een aparte ervaring. Hier ook geleerd dat er niet alleen de bekende stalactieten en /mieten zijn, maar ook helectieten: die zijn horizontaal en kunnen bij verdwalen altijd de richting naar de uitgang wijzen: zij zijn door de wind vervormd ( of zoiets).

De Clearwater Cave deed als toetje zijn naam eer aan± deze bevat de langste onderaardse rivier ter wereld: aantal jaren terug heeft men bovenaan de berg kleurstof in het watergedaan, dat er volgens aan de andere - onderkant pas na een week uitkwam, wat volgens berekening betekent dat deze 100 (!) km lang is.

Van de Wind Cave naar Clearwater Cave is een doorsteekmogelijk bij droog weer buiten het regenseizoen, alleen met een gids. Niet veel mensen doen dit echter, de tocht is lang, zwaar en donker. Ome Dees was hier wel heel geinteresseerd in en we zijn benieuwd of we een keer mogen meemaken dat hij de tocht doet: dit is dan natuurlijk een buitencategorie hash!

Na de tocht door de Caves hebben we onslekker kunnen afkoelen in de poel die is ontstaan waarhet water(ondergronds) uit deberg komt. heerlijk!

de rest van de middag was zoals gezegd vrij voor zwemvermaak, en weer mock- en cocktails aan het zwembad en nog een korte steile klim van Ans, Dees en Marco naar de top van een rots die een waanzinnig mooi uitzicht gaf over het resort en de hele omgeving; werkelijk prachtig!

Een prachtige afsluiting voor ons verblijf in de rainforest van Borneo, dat we daarna nog heerlijk in Miri hebben afgesloten.

Nadat we afscheid hadden genomen van Dees, Marloes,Sanne en Lisa, hebben we nog veel nagenoten in het vliegtuig onderweg naar KL.

zoals al eerder gezegd, hadden we veel tijd over in KL en hebben we een taxi genomen naar KLCity Centre, het Traders hotel, waar we onze bagage hebben gestald en voor de alller-allerlaatste keer een buitengewoon luxe lunch hebben gebruikt in het restaurant )in onze backpackers-outfit(!) waarna we heel veel foto´s van de wereldberoemde Petronas- of Twin Towers hebben genomen vanuit het mooie park onder het hotel en ook nog rondgstruind in het gigantisch grote (5) verdiepingen tellende Suria winkelcentrum. Omdat wij toevallig net nu geen nieuwe Hermes, Gap, Louis Vuitton of andere luxe dingetjes nodig hadden, hebben we ons beperkt tot een promotiepakket Dunkin Donuts!

Bij de fonteinen hebben we ons nog prima vermaakt met de twee vrouwelijke politie-agenten die met hun fluitjes duidelijk probeerden te maken aan de vele wetsovertreders dat ze wel-niet met hun blote voeten of schoenen dit of dat mochten, wel staand, niet zittend, wel zittend niet liggend etc. vooral de toeristen vermaakten zich prima met dit staaltje gebrek aan duidelijkheid en nutteloos machtsvertoon.

omdat we uiteraard fris in het vliegtuig terug naar Nederland wilden,zijn we daarna met de lift naar de 33e verdieping van het Traders gegaan,waar we hangend in de loungebanken vande poolbar, nu dan echt echt echt voor de laatste keer ons decadent gedragen hebben± met uitzicht over heel Kuala Lumpur en de Petronas towers hebben we met een zonsondergang onze laatsteAzie-dag afgesloten.

Nu we terug zijn, en fantastisch weer opgehaalde door Gerard op station Rosmalen, genieten we nog steeds en vinden we het moeilijk omte zeggen wat nu het hoogtepunt van deze reis was.het was eigenlijk een aaneensluiting van hoogtepunten waar we van de eerste tot en met de laatste dag volop van hebben genoten:

wij hebben genoten van een prachtige unieke reis voor ons vieren en vonden het leuk om dit met onze trouwe volgers te delen. Heel leuk dat jullie ook reageerden op onze blog. Dat motiveerde in ieder geval om het vol te houden. We hopen dat jullie ook dit laatste verhaal weer graag gelezen hebben: gegroet! AMDJ