JAWEL daar zijn we weer, jullie willen niet weten hoe lang het duurt voordat we dit stukje tekst kunnen typen.

vanuit het business center in ons prachtige hotel in Yogyakarta weer een update van onze laatste paar dagen: veel ervaren, veel gezien, veel beleefd, geproefd enz.

in ieder geval kunnen we zeggen dat de bevolking hier enorm gastvrij is, heel vriendelijk, en het reizen met Teguh onze gids en Sihoura onze chauffeur brengt ons op plaatsen waar je anders niet komt. We kunnen stoppen wanneer we willen, op plaatsen die ons interesseren. hier over meer.

4 augustus.

Nadat we in Malang onze update haddengeplaatst,bleek dat we eigenlijk het best meteen al onze foto's op een memorystick hadden kunnen plaatsen.we zijn de foto'svan de eerste 2 etappes allemaal kwijt, door eenverkeerd knopje op de camera in te drukken.

Gelukkig hebben we een samenvatting op de weblog.

Vanuit Malang naar Batu, dat vroeger Klein Zwitserland genoemd werd: mooie villa's ook weer veelal van Nederlanders. in een straatje bleek 3 jaar geleden een van de twee meest gezochte moslim terroristen eenhuis gehuurd te hebben. Bij een politie-aanvalblies de groep zich op. we hebben wat foto's genomen van de ruineen de regenpijp van de overburen waar de kogelgaten nog inzitten. Een bizarre ervaring waar we gauw weg wilden. Hierna naar een bekende waterval: de weduwe, met een legende erbij verteld. Hier bleekdat niet alleen wij de lokale bevolking heel bijzonder vinden (heel veel mooie zuivere mensen) maar ook zij laten zich niet twee keer zeggen dat ze inderdaad met Denise of jules op de foto mogen: in no -time heb je 30 indonesiers om je heen en komen de camera's uit alle tassen.

Na de waterval, beneden heerlijk geroosterde mais gegeten bij een stalletje. Papa vond het bijzonder lekker, vooral de saus die er met een kwast overheen gesmeerd kon worden: dit bleek boter, suiker en chocolade te zijn: ontzettend lekker. Mama had de spicy variant en genoot ook volop.

door naar Tretes, waar we in hotel Royal View verbleven.

5 augustus

's ochtends eerst samen gezwommen, daarna ontbijt: vieze tafels, stekkers al uit de koffie en thee kannen, en nadat we gevraagd hadden om 8 geroosterde boterhammen moest het personeel met 3 man sterk uitzoeken waar de stroom zat en hoe het apparaat aangezet moest worden.

Vanuit het hotel zijn we naar het oudste hotel van Tretes gereden, nu Inna Tretes, voorheen Bathotel, waar opa destijds heeft verbleven voor een paar dagen vrijaf. Dit hotel was destijds van een Nederlander,maar sinds de onteigening nog steeds vande Indonesische overheid.

Op weg naar Yogyakarta hebben we een aaneensluiting van bijzondere ervaring gehad: blij dat we niet met de trein zijn gegaan: bananenbomen (zelf geplukt), papaya: ook geplukt, cassava roots uit de grond gehaald en gepeld (hiervan wordto.a. cassave kroepoek gemaakt; cambodja trees op Moslim begraafplaats: erg mooie bomen met mooie structuur en rode bloemen; rode bloemen genaamd datura, bamboo : groot en klein: van de kleine scheuten wordt bamboo shoots gemaakt die je bij de oosterse rijsttafel eet.

Op een gegeven moment haddenwein een vallei een prachtiguitzicht over rijstvelden en andere agri-culturen: rode pepertjes, uien, prei etc. we zijn hier gestopt en hebben de hele teelt bekeken: heel apart. Ook heel bijzonder hoe simpel en belangrijk eigenlijk de rijst-terrassen zijn die zorgen dat het hele gebied geleidelijk wordt bewaterd.

Weer een tijdje verder zijn we gestopt toen we langs de weg gevlochten bamboeplaten zagen met daarop gele ronde plaatjes: dit bleek vers geproduceerde kroepoek in het fabriekje dat langs de weg stond. na een korte rondleiding wilden we wat kopen, maar de produkten bleken allemaal nog thuis afgebakken te moeten worden. Dit konden we dus niet meenemen. Een dame met een ' girl power' t-shirt wist wel raad: ze pakte de vers gedroogde plaatje in een bakje, nodigde ons mee uit naar achteren, waar we bij haar thuis in de keuken een speciaal voor ons afgebakken portie verse kroepoek kregen. We waren enorm onder de indruk van zoveel gastvrijheid. Wij wilden haar ruim belonen, maar ook na aandringen werd ons door teguh duidelijk gemaakt dat ze echt niets wilde hebben en dat het respectloos zou zijn om iets te betalen. En zo stonden we dan, sprakeloos, met een heerlijke portie, bij ons busje, uitgebreid zwaaiend en buigend: heel veel Terima Kasih (dank je wel) en met tranen van ontroering in onze ogen van deze gastvrijheid. Ook deze mense weer leken vrijwel nooit westerlingen te hebben gezien.

Onderweg was ons al opgevallen dat behoorlijk wat huizen met bakstenen zijn gebouwd en we hadden Teguh al gevraagd hoe die hier dan gebakken worden. Hierop kregen we niet veel later antwoord: in het open veld wordt grond afgegraven, water toegevoegd, gemengd, in vorm gelegd, gedroogd en daarna in de vorm van een grote oven opgestapeld, waarna van onderen en binnenin met de vliesjes van rijst (afvalproduct van de rijst productie) de brand erin wordt gestoken en het geheel een hele week brandt: daarna mooie rode bakstenen!

Naast dit veld stond een veld vol suikerriet en terug in de bus kregen we van Teguh een hele stengel die we gezamenlijk hebben opgekauwd: heerlijk zoet (want pure suikermassa!)

Laat aangekomen in Yogya, waarbij we de rest van de rit veel de oogjes hebben gesloten: middernacht in het hotel.

6 augustus
vandaag alleen borobudur op het programma: boeddhistisch tempel werelderfgoed, erg hete rondleiding. De olifantentocht hebben we voorbij laten gaan

In de middag lekker gezwommen en savonds naar een theatervoorstelling met javaanse dans, gamelan muziek: rama en sint(r)a: de javaanse romeo en julia. Dit werd gecombineerd met een oosters buffet. Het mag duidelijk zijn dat het hier vol was met nederlanders: gelijk zondagmiddag bij de chinees in Nederland.

7 augustus

vanochtend kraton palace, het paleis van de sultan X (de tiende) , waar hij nog steeds woont met zijn (enige ) vrouw en vijf dochters.

Water palace: een oud waterpaleis waar een van de vroegere sultans zijn 40 vrouwen liet zwemmen, bloemen toegooide, waarna er een vrouw prive met de sultan in een ander zwembad mocht 'verpozen' . De details van dit laatste gedeelte mochten we er zelf bij verzinnen.

Ook hier weer fotos met lokale bevolking.

Nu lekker gezwommen, en over 2 minuten vertrekken met een becak (fiets taxi) en vanavond naar de bekende winkelstraat Jalang Malioboro.

Morgen ochtend zullen we de fotos ook uploaden

tot de volgende update: morgenavond vliegen we naar KL en daarna naar Borneo, Sandakan: dan zitten we 5 dagen in de jungle, dus geen update.

groetjes

AMDJ